Każdy z nas powołany jest do tego, by "odrodzić się z wody i z Ducha (J 3,5) i stać się synem w Synu". Człowiek, a tym bardziej kleryk, czy kapłan nigdy nie będzie dobrze wypełniał swojego powołania i wykonywał powierzonych mu zadań jeśli nie będzie tego odnosił do Chrystusa. Stąd trzeba, aby powstała swoista więź między nim a Bogiem, dzięki czemu to co robi i co głosi nie będzie abstrakcją, ale rzeczywiście będzie w tym wszystkim obecny Bóg. Nie można przecież nauczać, mówić o Bogu, jakim On jest, jeśli samemu nie ma się z Nim kontaktu. Formacja duchowa zasadniczo odbywa się poprzez częste czytanie i rozmyślanie nad słowem Bożym. Jest to najlepszy sposób na to, aby zatrzymać się oraz pokornie i z miłością słuchać Tego, który do nas mówi. Celem tego etapu formacji jest także to, by nauczyć się szukać Chrystusa w ludziach, którzy nas otaczają, a tym samym umiejętnego oraz wielkodusznego służenia tym, którzy potrzebują pomocnej dłoni.

Formacja intelektualna, która prowadzi do głębszego poznania i zrozumienia naszej wiary. Studium filozofii ma na celu pomóc kandydatowi do kapłaństwa wzbogacić jego intelekt, pogłębić kult prawdy, co w ostateczności ma prowadzić do uznania, że to nie człowiek jest twórcą prawdy, lecz że jest ona nam dana od Prawdy najwyższej, którą jest sam Bóg (por., PDV, nr 52). Ponadto studium teologiczne pomaga głębiej poznać wyznawaną wiarę, a tym samym dostarczyć jej - wierze - nowego pokarmu do jej rozwoju i bardziej świadomego jej wyznawania. To właśnie teologia jest tą dziedziną nauki, która "uzdalnia przyszłych kapłanów do głoszenia ewangelicznego orędzia w sposób odpowiadający kulturze ich czasów i do kształtowania działalności duszpasterskiej zgodnie z poprawną wizją teologiczną" (PDV, nr 55).

Czwarty filar to formacja duszpasterska, która ma na celu, aby kandydaci do kapłaństwa poprzez służbę mieli większy udział w miłości Dobrego Pasterza - Jezusa Chrystusa. Ten etap formacji ma pobudzać do świadomej i przesiąkniętej miłością służby względem Kościoła i wszystkich bliźnich. Służba ta prowadzi do prawdziwej komunii pomiędzy poszczególnymi członkami Kościoła. Dużą rolę w tej materii odgrywa umiejętna współpraca z osobami świeckimi, które poprzez swoje umiejętności, doświadczenie i często duże zaangażowanie w życie Kościoła, mogą pomóc duszpasterzom w rozpoznawaniu znaków czasu i prowadzeniu wspólnoty parafialnej (por., PDV, nr 59).